مقام جانشيني خداوند و خليفة اللّه بودن، مقام بسيار بالا و رفيعي است. اين چنين مقامي ارزاني هر انساني نيست، بلكه ويژه كساني است كه هيچ حجابي بين آنان و خداوند وجود نداشته باشد و آنان حامل اسرار الهي، و در عبادت و بندگي خداوند چنان پيش رفته باشند كه از تمام آلودگي ها پاك و بنده خالص و مخلص خداوند گردند و در يك كلمه بتوانند كار خدايي انجام دهند. بر چنين افرادِ باعظمتي درود خداوند و تمامي مردم نثار باد.

قال علي بن الحسين عليهما السلام: «رَبِّ صَلِّ عَلَي أَطَائِبِ أَهْلِ بَيْتِهِ الَّذِينَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِكَ، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَةَ عِلْمِكَ، وَ حَفَظَةَ دِينِكَ، وَ خُلَفَاءَكَ فِي أَرْضِكَ، وَ حُجَجَكَ عَلَي عِبَادِكَ، وَ طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَ الدَّنَسِ تَطْهِيرًا بِإِرَادَتِكَ، وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِيلَةَ إِلَيْكَ، وَ الْمَسْلَكَ إِلَي جَنَّتِكَ». [1] .

امام سجّاد عليه السلام فرمودند: پروردگار من، بر پاكيزه تران خانواده اش درود فرست. آنان كه براي فرمان خود برگزيدي و آنان را گنجينه داران علمت و نگهبانان دينت و جانشينان خود در زمينت و حجّت هاي خويش بر بندگانت قرار دادي و به خواست خويش، آنان را از پليدي و آلودگي پاك نمودي و آنها را وسيله اي به سوي خود و راهي به سوي بهشتت قرار دادي.

احاديث فراواني در كتاب هاي رواييِ اهل سنّت و روايات شيعي وجود دارد كه اهل بيت عليهم السلام و ائمّه معصومين عليهم السلام را به عنوان جانشينان خداوند معرفي نموده و خداوند آنان را به عنوان جانشينان خود در روي زمين برگزيده و مقام خليفةاللّه را به هر يك عنايت فرموده است.



[ صفحه 382]



قال الرضا عليه السلام: «الأئمّة خُلَفاء اللّه عَزَّ و جَلَّ في اَرْضه». [2] .

امام رضا عليه السلام فرمود: امامان جانشينان خداوند عزّ و جلّ در زمين هستند.

چنين مقام و عظمتي از طرف دنياطلبان ناديده گرفته شد و حقوق جانشينان خداوند در زمين به چپاول و غارت رفته است.

قال علي بن الحسين عليهما السلام: «اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا الْمَقَامَ لِخُلَفَائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ وَ مَوَاضِعَ أُمَنَائِكَ فِي الدَّرَجَةِ الرَّفِيعَةِ الَّتِي اخْتَصَصْتَهُمْ بِهَا قَدِ ابْتَزُّوهَا، وَ أَنْتَ الْمُقَدِّرُ لِذَلِكَ، لَا يُغَالَبُ أَمْرُكَ، وَ لَا يُجَاوَزُ الْمَحْتُومُ مِنْ تَدْبِيرِكَ كَيْفَ شِئْتَ وَ أَنَّي شِئْتَ، وَ لِمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ غَيْرُ مُتَّهَمٍ عَلَي خَلْقِكَ وَ لَا لِإِرَادَتِكَ حَتَّي عَادَ صِفْوَتُكَ وَ خُلَفَاؤُكَ مَغْلُوبِينَ مَقْهُورِينَ مُبْتَزِّينَ، يَرَوْنَ حُكْمَكَ مُبَدَّلًا، وَ كِتَابَكَ مَنْبُوذًا، وَ فَرَائِضَكَ مُحَرَّفَةً عَنْ جِهَاتِ أَشْرَاعِكَ، وَ سُنَنَ نَبِيِّكَ مَتْرُوكَةً». [3] .

امام سجّاد عليه السلام فرمودند: خداوندا، به درستي كه اين مقام، براي جانشينان و برگزيدگانت و جايگاهِ امانت دارانت است، در درجه والايي كه به ايشان اختصاص دادي، (و دشمنان آن را) ربودند و تويي كه چنين تقدير كرده اي. زيرا فرمان تو مغلوب نمي شود و از تدبير قطعي تو، به هر گونه و هر زمان كه بخواهي نمي توان درگذشت. براي اينكه تو به آن داناتري و در آفريدنت و اراده ات متهم نيستي. تا اينكه برگزيدگان و جانشينان تو، مغلوب و شكست خورده شده، حقوقشان به غارت رفت. مي بينند كه احكامت تغيير يافته و كتاب تو دور افتاده و واجباتت از جهاتي كه قانون نهاده اي، تحريف شده و روش هاي پيامبرت ترك شده است.