در برخي از روايات به عمودي نوراني كه بين امام و خداوند وجود دارد، اشاره شده است و هر كاري كه خداوند اراده انجامِ آن را نمايد، به آن عمود نظر مي كند و به وسيله الهام بر ائمّه طاهرين عليهم السلام، به استماع امام مي رساند.

قال ابو عبداللّه عليه السلام: «إنّ لله عموداً مِن نُور حجبه اللّه عَن جَميع الخَلائق طرفه عِنْدَ اللّه و طرفه الآخَر في اُذُن الإمام فَاِذا اَراد اللّه شَيْئاً اَوْحاه في اُذُن الإمام». [1] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: همانا خداوند عمودي از نور دارد كه از تمامي آفريدگان مستور داشته است. يك طرف اين عمود، نزد خداوند و طرف ديگر آن عمودِ نوراني در گوش امام است. پس هر گاه خداوند اراده نمايد كاري را انجام دهد، در گوش امام الهام مي نمايد.