يكي از مواهبي كه خداوند به ائمّه اطهار عليهم السلام عنايت كرده، دانستن اسمِ اعظمِ الهي است.

قال عَلي بن محمّد الهادي عليه السلام: «إسْم اللّه الأَعْظم ثَلاثة و سَبْعون حَرْفاً، كان عِنْد آصِف حَرف فَتَكلّم بِه فَانخَرَقت لَه الأَرْض فيما بَيْنه و بَيْنَ سَبأ، فَتَناول عَرْش بِلْقيس حَتّي صيره إلي سُلَيْمان ثُمّ انبَسَطت الأرْض في اقلّ مِن طَرْفَة عَيْن و عِنْدَنا مِنْه إثْنان و سَبْعون حَرفاً و حَرْف عِنْد اللّه مُسْتأثر بِه في عِلْم الغَيْب». [1] .



[ صفحه 385]



امام هادي عليه السلام فرمودند: اسم اعظم الهي هفتاد و سه حرف است و آصف يك حرف از آن را مي دانست. لذا به وسيله همان يك حرف، زمين را بين محل ايستادن خود و كشور سبا شكافت و تخت بلقيس را گرفته، نزد سليمان آورد و سپس زمين را در كمتر از يك چشم بر هم زدن بست و در نزد ما هفتاد و دو حرف از اسم اعظم الهي وجود دارد و يك حرف آن را فقط خدا مي داند.