«بَخَعَ» يعني از شدت وظيفه شناسي و وجدان كاري، خويشتن را به هلاكت انداخت.

خداوند به پيامبر خطاب فرمود:

«فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ عَلَي آثَارِهِمْ». [1] .

گويي مي خواهي خود را از شدّت كار و اندوه به خاطر اعمال آنها به هلاكت اندازي.

اين فراز نشان مي دهد هر شخصِ متكبّر و زورمدار، آنگاه كه به فضائل ائمّه اطهار عليهم السلام آگاه گردد، حاضر است خود را مطيع اوامر آنان گرداند. شخصي كه تاكنون سر تعظيم در برابر هيچ كس خم نكرده و هميشه با تكبّر با ديگران برخورد نموده، در مقابل عظمت آنان مطيع مي گردد. مؤمنان نيز هميشه خود را مطيع امام مي دانند.



[ صفحه 390]



قال علي بن الحسين عليهما السلام: «اللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَي أَوْلِيَائِهِمُ الْمُعْتَرِفِينَ بِمَقَامِهِمُ... الْمُسَلِّمِينَ لِأَمْرِهِمُ، الْمُجْتَهِدِينَ فِي طَاعَتِهِمُ، الْمُنْتَظِرِينَ أَيَّامَهُمُ». [2] .

امام سجّاد عليه السلام فرمودند: خداوندا و بر دوستان آنها كه اعتراف كنندگان به مقامشان،... تسليم شدگانِ فرمانشان، كوشش كنندگان در طاعتشان و منتظران روزهاي (دولت) آنانند، درود فرست.

از آن جايي كه مؤمنان اطاعت از امام را واجب و لازم مي دانند، لذا دعا مي كنند بر اين اطاعت باقي باشند. همان گونه كه بر يكتاپرستي باقي هستند.

قال علي بن الحسين عليه السلام: «اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَهْلِ التَّوْحِيدِ وَ الْإِيمَانِ بِكَ، وَ التَّصْدِيقِ بِرَسُولِكَ، وَ الْأَئِمَّةِ الَّذِينَ حَتَمْتَ طَاعَتَهُمْ». [3] .

امام سجّاد عليه السلام فرمودند: خداوندا و مرا از يكتاپرستان و ايمان آورندگان به خود و از باورداران به پيامبرت و اماماني كه اطاعتشان را واجب نمودي، قرار ده.