«اَنْفُس» و همچنين «نفوس»، جمع «نفْس» هستند و نفس در قرآن به معاني متعدّدي آمده است كه از آن جمله مي توان به معني «روح» [1] ، «ذات و شخص» [2] ، «خواهش نفساني» [3] ، «جان، قلب، دل و باطن» [4] و «بشر و انسان» [5] اشاره كرد. نفْس هاي امامان



[ صفحه 404]



معصوم عليهم السلام عبارت است از ذات، شخص، جان و باطن آنان، كه در بين نفس هاي ديگر قرار گرفته و زندگي آنها در بين تمامي مردم بوده است، با آنكه نفْس آنها از تمامي خواهش هاي نفساني به دور بوده و به صورت حقيقيِ خود كه همان نورانيّت نفساني است، باقي بوده و نه تنها با ظلمات دنيايي آميخته نشده، بلكه بر نورانيّت اوّليه آن افزوده گشته است ولي با نفوس ديگر، حتّي نفسِ شقي ترين افراد، در دنيا زندگي كرده است.