«اَكْرَم» اسم تفضيل به معني بزرگوارتر و گرامي تر و كريم تر است. و خداوند كريم ترين كسي است كه از او درخواست مي گردد.

«إِنَّكَ أَكْرَمُ الْمَسْؤُولِينَ». [1] .

همانا تو كريم ترين كسي هستي كه از او درخواست مي شود.

ائمّه اطهار عليهم السلام كه جانشينان خداوند بر روي زمين هستند، صفت اكرميّت خداوند را



[ صفحه 410]



دارا بوده، داراي بالاترين كرامت هاي نفساني و سجاياي اخلاقي هستند. آنان بالاترين مصداق «كريم» بر روي زمين هستند و هيچ كس همانند آنان داراي چنين نفوس كريمانه اي نبوده است كه از تمام آنچه دارد و با تمام وجود، در راه خدا ايثار كند. از طعام به فقير و اسير و يتيم گرفته [2] ، تا معامله با خداوند و تقديم جان به او و در شبي كه همه احساس خطر مي كنند، براي حفظ جان پيامبر در بستر او خفتن. [3] .

آنان در دنيا چنين كريمانه همه چيز را در راه خداوند بخشيدند، تا جايي كه هيچ يك به مرگ طبيعي از دنيا نرفتند و همگي به درجه شهادت نائل آمدند و در قبل از خلقت نيز كريمانه به همگان معرفت، عبادت و بندگي آموختند.