منظور از اين فراز آن است كه ائمّه طاهرين عليهم السلام به عهد و پيمان خود در تمامي اموري كه در دنيا عهد كرده اند وفادارند و در آخرت نيز براي كساني كه وفادار ولايت و امامت بوده اند، به عهد و پيمان خود عمل كرده، به وعده هايي كه براي شفاعت نموده اند، جامع عمل خواهند پوشاند. چون وعده آنها صادقانه و از روي صدق و صفا مي باشد و همه محبّان را به شفاعت خود خواهند رساند و محال است آنان در وعده و عهد خود كوتاهي نمايند، چرا كه عهد و پيمان آنها، همان عهد و پيمان خداوند است.

قال ابو عبداللّه عليه السلام: «نَحْن حَرمُ اللّه الأكْبر و نَحْن ذِمةُ اللّه و نَحْن عَهْدُ اللّه فَمَن وفا بِذِمّتنا فقد وفا بِذِمّة اللّه و مَنْ وَفا بِعَهْدنا فقد وَفا بِعَهْد اللّه و مَنْ خفرها فقد خفر ذَمّة اللّه و عَهْده». [1] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: ما حرم بزرگ خداوند هستيم و ما در حمايت خداونديم و ما پيمان خداونديم. پس هر كس به پيمان ما وفا كند، به پيمان



[ صفحه 412]



خداوند وفا كرده و هر كس به عهد ما وفا كند به عهد خداوند وفا كرده و هر كس عهد و پيمان ما را نقض كند، عهد و پيمان خداوند را نقض كرده است.