منظور از «فِعْلُكُمُ الْخَيْرُ» آن است كه شما ائمّه معصومين عليهم السلام به جز خير و نيكي، عملي انجام نمي دهيد و هر چه از شما صادر گردد خير و صلاح است. چه اينكه اين افعال از اعضا و جوارح صادر شود، چه به واسطه امر باطني مانند معجزات باشد و چه از قلب گذر كند مانند نيّت انجام كار.

پس همه اين افعال خير است و هيچ شرّي در آن نهفته نيست. چرا كه خداوند اراده



[ صفحه 415]



كرده آنان را از تمامي بدي ها و شرها و ناپاكي ها به دور نگاه دارد. [1] و آنان غرق در توجّه به سوي خداوند هستند. پس نه تنها اعضاي آنان به سوي خطا نمي رود، بلكه نيّت آنان نيز صالح بوده و ابداً به سوي شر نخواهد رفت.

شايد هم منظور از خير، اعمالي است كه فقط از وجود ائمّه عليهم السلام صادر مي گردد و ديگران را توان انجام آن اعمال نيست يا منظور تمامي اعمالي است كه به آنها بازمي گردد.