زائر در اين فراز به آثار موالات و محبّت ائمّه اطهار عليهم السلام پرداخته و در اوّلين اثر آن مي گويد: به واسطه قبول ولايت و پيروي از شما، خداوند به ما معارف و معلومات دينمان را مي فهماند و به واسطه علومي كه از طرف شماست، خداوند به ما علم و آگاهي مي دهد و اين علوم همان علم هايي است كه خداوند به هر كه لايق بداند، عطا مي نمايد.

تعليم معارف دين به واسطه ولايت ائمّه عليهم السلام به دو صورت است:

1 - علم به احكام دين و معارف و اعتقادات و علم به كيفيّت سلوك به سوي خداوند و دوري از صفات رذيله و پيوند به صفات حميده، به واسطه تعليم ائمّه عليهم السلام و يا علم و دانش هاي ظاهري و معنوي كه از طرف ائمّه عليهم السلام به ما رسيده است، مي باشد.

پس ما علوم احكام، اخلاق و اعتقادي و... را از ائمّه عليهم السلام كسب نموده و بر دين خود علم و آگاهي يافته ايم.

2 - به واسطه محبّت كاملي كه به ائمّه عليهم السلام حاصل مي گردد، حقيقت توحيد، نبوّت و ولايت درك مي شود و از همان محبّت، به مسائل اعتقادي ديگر پي خواهيم برد.

پس اين معرفت از باب تعليم نيست، بلكه از باب جزا و هديه الهي به واسطه محبّت ائمّه عليهم السلام است كه خير دنيا و آخرت را به محبّ مي دهد و يكي از اين خيرها، معرفت به دين است.



[ صفحه 431]



قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «مَن رَزَقَه اللّه تَعالي حبّ الأئمَّة مِن أَهْل بَيْتي فَقَدْ أَصابَ خَيْر الدُّنيا و الآخِرة». [1] .

پيامبر خدا صلي الله عليه وآله فرمودند: هر كس كه خداوند روزي اش گرداند كه دوستار ائمّه عليهم السلام از اهل بيت من گردد، به تحقيق خير دنيا و آخرت به او رسيده است.