«اَصْلَح» به معني بهبود بخشيدن و صلح افكندن است.

«دُنيا» در اصل از ماده «دنو» به معني «پايين تر و نزديك تر» آمده و زندگي دنيا را از آن جهت «دنيا» گويند كه از عالم آخرت پست تر و به ما نزديك تر است.

در اين فراز به دوّمين اثر موالات، اشاره كرده و مي گوييم: با موالات و پيروي از شما، خداوند آنچه از امور دنيايي ام را كه به فساد كشانده و فاسد شده، اصلاح مي نمايد.

واژه «فساد» نقطه مقابل «صلاح» است و عبارت است از هر گونه خارج شدن اشيا از حالت اعتدال، كم باشد يا زياد، و اين در جان و بدن و اشيايي كه از حد اعتدال خارج مي شوند، تصوّر مي شود. [1] .

بنابراين تمام نابساماني هايي كه در كارها ايجاد مي شود و همه افراط و تفريطها در كلّ مسائل فردي و اجتماعي، مصداق فساد است.

پس هر كس در معاملات، معاشرت ها و عبادت ها، به دستورات ائمّه اطهار عليهم السلام عمل نمايد و از آنچه نهي كرده اند دوري نمايد، نظام معيشت و زندگي او اصلاح مي گردد و هر آنچه به فساد كشانده شده، جبران مي شود.