اثر چهارم موالات و دوستي ائمّه اطهار عليهم السلام و قبول ولايت آنها، بزرگ شدن نعمت الهي است. نعمت گاهي مادي است و گاهي معنوي.

«نعمت» در اين فراز عبارت است از دين و آيين اسلام كه نعمتي معنوي و باطني مي باشد.

قال الباقر عليه السلام: «وَ أمّا النِّعْمة الباطِنة فَوِلايتنا أَهل البَيْت و عقد مَوَدَّتنا». [1] .

امام باقر عليه السلام فرمودند: و اما نعمت معنوي و باطني، ولايت ما اهل بيت و پيمان دوستي با ما است.

خداوند به واسطه ولايت، دين را كامل و نعمت را تمام گردانده است.

«الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي». [2] .



[ صفحه 435]



امروز (روز غدير خم) دين شما را كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم.

پس ولايت كامل كننده دين است كه اين دو، عظمت دهنده به نعمت بزرگ الهي كه همان «دين و آيين محمّدي» است مي باشند.

قال علي عليه السلام: «إن بِوِلايتي أَكْمل اللّه لِهذه الاُمَّة دينهم و اتمَّ عَلَيهم النِعم و رَضي اسلامِهم». [3] .

حضرت علي عليه السلام فرمود: همانا به ولايت من خداوند كامل گرداند دين اين امّت را و تمام گرداند بر آنها نعمت را و به اسلام آنها راضي شد.