يعني ائمّه اطهار عليهم السلام داراي مقام و مكاني هستند كه فقط نزد خداوند معلوم و شناخته شده است و هيچ كس جز خداوند، قدر اين مكان و مقام را نمي داند و يا اينكه هر كس را كه خداوند بخواهد، بر قدر اين مكان و مقام مطّلع مي نمايد.



[ صفحه 444]



شايد هم منظور آن است كه ائمّه اطهار عليهم السلام نزد خداوند داراي مقام و منزلت و مكاني هستند كه نزد صاحبان علم، معلوم و مشخص است و يا اينكه نزد تمام مردم، مشخص و معلوم است. چرا كه مردم اجمالاً علم به علو درجات آنها دارند.

آنها داراي درجاتي هستند كه هيچ كس به آن واقف نيست. آنها «حقيقت قرآن» را مي دانند و تمام آن در سينه هاي آنها نهفته است.

عن هارون بن حمزه عن أبي عبداللّه عليه السلام قال سمعته يقول «بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ...» [1] قال: «هي الأئمّة خاصّة». [2] .

هارون بن حمزه مي گويد: امام صادق عليه السلام در تفسير آيه «بلكه اين آيات قرآن بيان كننده است و در قلب هاي كساني كه صاحبان علم هستند جاي دارد...»، فرمودند: صاحبان علم فقط ائمّه اطهار عليهم السلام هستند.

آنها «عالم به اسم اعظم خداوند» هستند. و آنها داراي تمام صفات نيكو و دور از تمام زشتي ها مي باشند و عالم به ما كان و مايكون. آنها حجّت خداوند و باب الهي و زبان خداوند و... هستند.

قال ابوجعفر عليه السلام: «نَحْن حُجَّة اللّه و نَحْن باب اللّه و نَحْنُ لِسان اللّه و نَحْن وَجْه اللّه و نَحْن عَيْن اللّه في خَلْقه و نَحْن ولاة أَمْر اللّه في عِباده». [3] .

امام باقر عليه السلام فرمودند: ما حجّت خداوند و باب الهي و زبان خداوند و آبروي خداوند و چشم خدا در بين مردم و حكمرانان خداوند در امور خدا در بين بندگان هستيم.

در احاديثي ائمّه معصومين عليه السلام براي شناساندن مقام و منزلت خودْ پرده از بعضي اسرار برداشته، به اصحاب خاص خود مطالبي را مي فرمايند كه تمام آنها حكايت از



[ صفحه 445]



منزلت ائمّه عليهم السلام در نزد خداوند دارد.