اين فراز به منزلت ائمّه اطهار عليهم السلام در نزد خداوند اشاره دارد. چرا كه خداوند براي آنها منزلتي خاص قائل است و هر كس به درگاه خداوند بيايد و او را به حقّ آنان قسم دهد، خداوند به او توجّه ويژه اي مي نمايد.

قال ابوالحسن عليه السلام: «إذا كانت لَكَ حاجَة إلي اللّه فقل: الَّلهُمَّ إنّي اَسْئلُكَ بِحَقّ مُحمّد و عَلي فَان لَهُما عِنْدك شَأْناً مِنْ الشَأن و قَدْراً مِن القَدْر فَبِحَقّ ذلك الشَأْن و ذلك القَدْر اَنْ تُصَلّي عَلي مُحمَّد و آلِ مُحمّد و ان تَفْعل بي كَذا و كَذا». [1] .

امام رضا عليه السلام فرمودند: هر گاه حاجتي از خداوند خواستي، بگو: خداوندا، از تو مي خواهم و تو را قسم مي دهم به حقّ محمّد و علي كه همانا براي آن دو نزد تو منزلت فراواني و قدْرِ بسياري وجود دارد و تو را قسم مي دهم به همان منزلت و همان قدر، كه بر محمّد و خاندان او درود فرستي و براي من چنين كني (حاجت را بيان كن).

بايد دانست كه پيامبران الهي نيز براي برآورده شدن حاجات خود، خداوند را به حق ائمّه معصومين عليهم السلام قسم مي دادند.

قال الرضا عليه السلام: «لمّا أَشْرف نُوح علي الغَرْق دعا اللّه بِحَقّنا فَدَفَع اللّه عَنه الغَرْق و لمّا رمي إبْراهيم في النَّار دعا اللّه بِحَقّنا فَجَعَلَ اللّه عَلَيه النَار بَرْداً و سَلاماً و ان مُوسي لمّا ضَرب طَريقاً في البَحْر دعا اللّه بِحَقّنا فجعل يبسا و ان عيسي لمّا أَراد اليَهوْد قتله دعا اللّه بحقّنا فَنَجي مِن الْقَتْل فَرَفعَه إليه». [2] .

امام رضا عليه السلام فرمودند: وقتي نوح در شُرف غرق شدن قرار گرفت، خداوند را به حقّ ما قسم داد و خداوند غرق شدن را از او دفع كرد و آنگاه كه ابراهيم به سوي



[ صفحه 446]



آتش پرتاب گرديد، خدا را به حقّ ما سوگند داد و خداوند آتش را بر او سرد و سلامت كرد و زماني كه موسي دريا را شكافت، خداوند را به حقّ ما خواند و خداوند دريا را برايش آرام كرد. و موقعي كه يهوديان قصد جان عيسي را كردند، او خداوند را به حقّ ما خواند، پس خداوند او را از قتل نجات داد و به سوي خود بالا برد.

شايد منظور اين فراز، جاه و منزلت ائمّه عليهم السلام در قيامت باشد كه آنها در آن وادي داراي منزلتي بس عظيم و بزرگ هستند. امام رضا عليه السلام در روايتي مي فرمايند:

«فَانّه إذا كان يَوْم القيامة لَم يبق مَلِك مُقرّب و لا نبيّ مُرْسل و لا مُؤْمن مُمْتَحن إلّا و هو يحْتاج إليهما في ذلك اليَوْم». [3] .

همانا آنگاه كه روز قيامت برپا شود، هيچ فرشته مقرّب و هيچ پيامبر و هيچ مؤمني نيست، مگر آنكه نياز به (شفاعت) آن دو (حضرت محمّد و علي) دارند.

ائمّه اطهار عليه السلام، با چنان عظمتي وارد محشر و سپس بهشت مي شوند كه همه را به حيرت مي اندازند.

عَن الرضا عليه السلام عن ابائه قال: قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «يا علي إذا كان يَوْم القيامة كُنت اَنت و ولدك عَلي خَيْل بلق متوجين بالدُرّ و الياقوت، فَيَأْمر اللّه بِكُم إلي الجَنَّة و النّاس ينْظَرون». [4]

امام رضا عليه السلام از پدرانش نقل كردند كه پيامبر صلي الله عليه وآله فرمودند: اي علي، هنگامي كه روز قيامت برپا شود تو و فرزندان تو، اسبان شتاب گر سوار مي شويد كه پوشيده شده به دُرّ و ياقوت. پس خداوند شما را به سوي بهشت روانه مي كند، در حالي كه مردم متحيّرانه نگاه مي كنند.