منظور منزلت و شأنيّت فراواني است كه خداوند به ائمّه اطهار عليهم السلام عنايت كرده است



[ صفحه 447]



كه هيچ كس ديگر به گستردگي آن نخواهد رسيد.

اين منزلت و شأن قبل از خلقتِ ظاهري و بعد از خلقت و در زمان حيات بوده است.

قال ابو عبداللّه عليه السلام: «و اللّه ما استوجَب آدَم أَن يخْلقه اللّه بِيَده و ينفِخُ فيه مِن رَوْحه إلّا بِوِلاية علي عليه السلام و ما كلّم اللّه مُوسي تَكْليماً إلّا بِوِلاية عَلي عليه السلام و لا اقام اللّه عيسَي بْن مَرْيم آية لِلْعالمين إلّا بِالخُضُوع لِعَلي عليه السلام». [1] .

امام صادق عليه السلام فرمودند: به خداوند سوگند آدم مستوجب خلق و آفرينش به دست خداوند نگرديد و روح الهي در او دميده نشد، مگر به ولايت حضرت علي عليه السلام و خداوند سخني بر زبان موسي جاري نساخت، مگر به كمك ولايت حضرت علي عليه السلام و خداوند، عيسي بن مريم را نشانه اي براي خود قرار نداد، مگر آنكه او در مقابل حضرت علي عليه السلام خضوع و خشوع كرد.

اين منزلت و شأن در قيامت نيز ادامه دارد و در قيامت، ائمّه اطهار عليهم السلام نزد خداوند آن چنان شوكتي دارند كه خداوند دوستان آنها را نيز دوست دارد.

قال رسول اللّه صلي الله عليه وآله: «اتاني جِبْرئيل و هُو فرح مُسْتَبْشر... فقال جبرئيل:... يا مُحمّد العلي الأعلي يَقْرأ عَلَيك السَّلام و يَقول: مُحمّد نَبي رَحْمَتي و عَلي مُقيم حُجّتي، لا اعذب مَنْ والاه و اِنْ عَصاني، و لا اَرْحم مَن عاداه و اِن اَطاعني». [2] .

پيامبر خدا صلي الله عليه وآله فرمودند: جبرئيل نزد من آمد در حالي كه او شاد و خندان بود... و گفت:... اي محمّد، خداوندِ بالا مرتبه، به تو سلام رسانده و مي گويد محمّد پيامبرِ رحمت من است و حضرت علي عليه السلام برهان و حجّت من. عذاب نمي كنم كسي را كه او را وليّ خود بداند و او را دوست داشته باشد و اگر چه گنهكار باشد و رحم به دشمنان او نخواهم كرد، اگر چه مرا اطاعت كرده باشد.

اين حديث به اين معنا نيست كه كسي ادعا نمايد كه دوستدار ائمّه طاهرين عليهم السلام و حضرت علي عليه السلام است و هر چه مي خواهد گناه كند، بلكه بدان معني است كه محبّ



[ صفحه 448]



حضرت علي عليه السلام به سبب محبّتي كه به حضرت علي عليه السلام دارد، وارد بهشت مي شود. چرا كه محبّت واقعي وقتي حاصل مي شود كه محبْ خود را همانند محبوب گرداند و از آنچه محبوب بيزار است، بيزاري جسته به آنچه او علاقه مند است، علاقه مند گردد و محبّ حضرت علي عليه السلام از گناه بيزار است. چون حضرت علي عليه السلام از تمام آلودگي ها و گناهان بيزار بوده و دوستار حضرت علي عليه السلام به انجام واجبات و مستحبّات، كمك به مردم و مبارزه در راه خدا، سكوت و قيام براي خدا علاقه دارد، چون حضرت علي عليه السلام پايبند به اين امور و علاقه مند به آن بوده است.