در انتهايِ زيارت، زائر دست نياز به سوي خالق بي نياز دراز كرده، گفتارِ حواريونِ



[ صفحه 449]



حضرت عيسي عليه السلام كه در آيه پنجاه و سوم سوره آل عمران آمده، بر لب جاري مي سازد.

در اين فراز كه بيانگر نهايت اخلاص نسبت به خداوند متعال است، زائر پس از قبول ولايت و مودّت ائمّه هدي عليهم السلام ايمان خويش را به پيشگاه خداوند عرضه داشته، بر اين باور است كه با تمامي فضائل ائمّه معصومين عليهم السلام آنها عبدِ الهي هستند. لذا به خالق بي همتا مي گويد: «پروردگارا ما به آنچه تو فرستاده اي ايمان آورديم و قرآن كريم را كتاب آسماني خود دانسته و از فرستاده تو كه همان حضرت پيامبر اكرم محمّد بن عبداللّه صلي الله عليه وآله است، پيروي نموديم. پس خداوندا نام ما را در زمره شاهدان و گواهان ثبت و ضبط فرما.»

زائر ايمان خود را به آنچه نازل شده بود از قرآن و كتاب هاي آسماني ديگر اظهار مي دارد و در كنار آن ايمان خود را به دستورهاي آسماني اعلام كرده، تبعيّت و پيروي خود را از حضرت پيامبر صلي الله عليه وآله اعلام نموده و در آخِر از خدا مي خواهد نام او را در زمره شاهدان و گواهان كه در اين دنيا مقام والايي دارند و در آخرت مقام شفاعت و گواهي بر اعمال را خواهند داشت، ثبت نمايد.