زائر بعد از ذكر فضائل ائمّه عليهم السلام و شناخت آنها و دست نياز به درگاه الهي و ابراز ايمان و اعلام تبعيّت از فرستادگان الهي و درخواست ثبات ايمان و طلب رحمت از خداوند، براي پاك شدن گناهان خود، دست توسّل به دامان ائمّه معصومين عليهم السلام زده، آنها را به عنوان وسيله فيض به درگاه الهي مي برد و از آنان مي خواهد بين او و خدا واسطه گردند تا خداوند گناهان او را بيامرزد.

نكته قابل توجّه اين است كه معناي توسّل اين نيست كه انسان از ائمّه عليهم السلام بخواهد كه حاجات او را برآورده نمايند تا در نتيجه به نوعي شرك مبتلا گردد، بلكه زائر آنان را وسيله توجّه و تقرّب به خداوند مي داند و معتقد است چنانچه آنان به امري رضايت دهند، خداوند نيز راضي به آن خواهد بود. لذا از آنان مي خواهد از او راضي گردند تا خداوند از او راضي شود.



[ صفحه 452]



به تعبير ديگر اگر انسان خداوند را به مقام و منزلت اهل بيت عليهم السلام سوگند دهد و يا از ائمّه عليهم السلام بخواهد بين او و خداوند واسطه گردند، هيچ شركي به وجود نمي آيد، بلكه با وساطت آبرومندان درگاه الهي، حوائج زودتر و حتمي تر برآورده خواهد شد.

منظور زائر از جمله «يا وَليَّ اللَّه» آن امامي است كه او را زيارت مي نمايد و تعيين امام يا به نام بردن است يا با حضور قلب يا به اينكه كنار قبر شريف آن امام حضور يافته است و بعضي گفته اند: مي تواند منظور زائر تمام ائمّه عليهم السلام باشد و «وَليَّ اللّه» شامل تمام ائمّه اطهار عليهم السلام شود و اينكه كلمه «وليّ» به صورت مفرد آمده، به اعتبار جنسيّت «وليّ» است.