در سال 212 هجري معصوم دوازدهم و امام دهم در شهر مدينه از مادري بزرگوار به نام سمانه يا ماريه به دنيا آمد، اگر چه سال تولد ايشان مورد اتفاق اكثر مورخان است، اما درباره ي ماه و روز ولادت آن حضرت اختلافاتي وجود دارد، عده اي آن را در روز سيزدهم يا سوم يا دوم ماه رجب مي دانند، و عده اي بيست و هفتم ماه ذيحجه را ذكر كرده اند، و دعاي وارده از ناحيه ي مقدسه ي صاحب الزمان عليه السلام تصريح به ولادت آن حضرت در ماه رجب دارد.

تولد آن حضرت در زمان خلافت مأمون عباسي اتفاق افتاد، پس از شهادت پدر بزرگوارش در سال 218 هجري، با اين كه در آن وقت شش سال و چند ماه داشت به امامت رسيد.

در ايام امامت با چند خليفه ي عباسي معاصر بود كه عبارتند از:

1 - معتصم، كه از زمان پدر بزرگوارش خليفه بود و باقيمانده ي زمان خلافتش را در زمان امام به پايان رسانيد.

2 - الواثق بالله، كه حدود 5 سال و 7 ماه خلافت نمود.

3 - المتوكل بالله، كه 14 سال خلافت كرد، و در چهارم شوال سال 237 در هفدهمين سال از زندگي آن حضرت به قتل رسيد.

4 - محمد بن جعفر المنتصر، كه 7 ماه خلافت كرد، و درگذشت.



[ صفحه 10]



5 - احمد بن محمد بن المعتصم، كه به المستعين معروف بود و زمان خلافتش 3 سال و 9 ماه به طول انجاميد، و از خلافت خلع گرديد.

6 - معتز بن المتوكل، كه اسمش را زبير ذكر كرده اند، و 8 سال و 6 ماه خلافت نمود.

آن حضرت در ماه رجب سال 254 هجري، و در حالي كه 41 سال و شش ماه (يا به قولي 40 سال) بيش نداشت به دستور معتز (يا معتمد) به وسيله ي سم به شهادت رسيده و در سامرا در منزل خودشان به خاك سپرده شدند.

مدت امامت آن حضرت 33 سال و نه ماه (و به قولي 33 سال)، و مدت اقامت ايشان در شهر سامرا 20 سال و چند ماه بود.