در روايات متعدد از ائمه عليهم السلام نقل شده كه خداوند در عوض شهادت امام حسين عليه السلام به ايشان سه چيز عطا فرمود: شفا در تربت پاك او مي باشد، دعا در حرم آن حضرت مستجاب مي گردد، ائمه عليهم السلام از فرزندان ايشان مي باشند، در اين زمينه حكايتي از ايشان نقل شده است:

ابوهاشم جعفري گويد: امام هادي عليه السلام را تب شديدي فراگرفت و ايشان بيمار و بستري بودند، به عيادتشان رفتم، فرمود: كسي را به حائر حسيني بفرستيد، ابوهاشم گويد: بعدها ماجرا را با علي بن بلال در ميان گذاشتم و او گفت: حضرت كه نيازي به حائر ندارد و خودشان حائر مي باشند، من هم به سامرا رفته خدمت ايشان رسيدم، حضرت فرمودند: بنشين، هنگامي كه مي خواستم برخيزم توجه ايشان را كه به خود ديدم به ياد گفته هاي علي بن بلال افتادم و آنها را به ايشان بازگو كردم، امام فرمودند: آيا به او نگفتي پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله كعبه را طواف مي كرد



[ صفحه 21]



و حجرالاسود را مي بوسيد در حالي كه حرمت ايشان و مؤمنان از كعبه بيشتر است، خداوند به پيامبر دستور داد در عرفه توقف كرده و دعا نمايد، زيرا آنجا از مكان هايي است كه خداوند دوست دارد در آنجا او را بخوانند و ياد كنند، من نيز دوست دارم مرا در جايي دعا كنند كه خدا دوست دارد در آنجا او را بخوانند و از او درخواست كنند، و حائر حسيني نيز از آن مواضع است. [1] .