منتصر بر خلاف متوكل سياستي عادلانه در برابر شيعيان اتخاذ كرد، از جمله مي توان به موارد ذيل اشاره كرد:

بازگرداندن فدك به علويان، رفع ممنوعيت از اوقاف آنان و باز پس دادن آنها به متوليان اصلي كه اهل بيت بودند، بركنار كردن صالح بن علي والي مدينه كه علويان را مي آزرد، و تعيين والي جديدي براي آنجا به نام علي بن حسن و توصيه به او مبني بر خوش رفتاري با علويان [1] ، آزادي زيارت اميرمؤمنان عليه السلام كه متوكل ممنوع ساخته بود، آزادي زيارت مرقد مطهر امام حسين عليه السلام كه متوكل مجازاتهاي سنگيني را براي زائر ايشان مقرر كرده بود.

اما حكومت او كه قلب مؤمنان را شاد كرده بود زود به پايان رسيد، و اكثر مورخين مرگ او را طبيعي نمي دانند و گويند: تركان از ترس آن كه خليفه آنان را نابود سازد او را مسموم نمودند، و هنگامي كه او بيمار شده بود به ابن طيفور پزشك سي هزار دينار جائزه دادند تا او را به قتل برساند، و او نيز با تيغي زهرآلود دستور خونگيري داد و او در دم جان سپرد.

اين امر در تاريخ شنبه چهارم ربيع الاخر سال 248 هجري اتفاق



[ صفحه 28]



افتاد، و او در جوسق بخاك سپرده شد [2] ، اما تاريخ در مورد ملاقات او با امام سخني به ميان نياورده است.