بازگشت

دعاي آن حضرت براي انجام حاجت ها


يعقوب بن يزيد كاتب از آن حضرت روايت كرده كه فرمود: هر گاه حاجت مهمي داشتي روز چهارشنبه و پنج شنبه و جمعه را روزه بگير، در روز جمعه در آغاز روز غسل كن و به شخص فقيري به اندازه اي كه مي تواني صدقه بده، و در جائي كه بين تو و آسمان سقف يا پوششي نداشته باشد همچون صحن حياط يا جاي ديگر بنشين، و زير آسمان نشسته و چهار ركعت نماز بگذار، و در ركعت اول حمد و سوره ي يس، و در ركعت دوم حمد و سوره ي حم دخان، و در ركعت سوم حمد و سوره ي واقعه، و در ركعت چهارم حمد و سوره ي ملك را بخوان، اگر خواندن اين سوره را بلد نيستي حمد و سوره ي توحيد را بخوان.

بعد از نماز دستهايت را رو به آسمان بگير و اين دعا را بخوان.

خدايا! سپاس تو را سزاست، سپاسي كه شايسته ترين ستايش براي تو و خشنودترين آنها، و سزاوارترين و محبوبترين آنها نزد تو باشد، و سپاس تو را سزاست همچنان كه تو شايسته ي آني و براي خودت بدان خشنود گرديده اي، و همچنان كه گروهي از بندگانت به آن تو را ستودند و به ستايش آنها خشنود شدي.

و سپاس تو را سزاست همچنان كه تمامي پيامبران و رسولان و فرشتگان تو را به آن ستودند، و همچنان كه شايسته ي عزت و عظمت و بزرگي توست، و سپاس تو را سزاست ستايشي كه زبان ها از توصيفش لال، و گفتار از رسيدن به نهايتش باز مانده است، و سپاس تو را سزاست ستايشي كه از خشنوديت نكاهد، و چيزي از ستودني هايت از آن برتر نباشد.

خدايا! تو را سپاس در آسايش و ناراحتي، و شدت و آرامش، و تندرستي و بلا، و سالها و روزگاران، و تو را سپاس بر نعمت ها و عطاهايت نزد من و براي من، و بر آنچه به من عنايت فرموده و ارزاني داشتي، و تندرستي عطا كردي و روزيم دادي، و عطا كرده و مرا برتر گرداندي، و شرافت بخشيدي و گرامي داشتي، و به دينت هدايت كردي، ستايشي كه توصيف توصيفگر بدان نرسيده و گفتار گوينده به آن دست نيابد.

خدايا! سپاس تو را سزاست ستايشي كه در آنچه به من داده اي، از احسان هايي كه نزد من بوده و عطاهايي كه بر من روا داشتي، و برتري دادن من بر ديگران، و سپاس تو را سزاست بر كامل نمودن خلقتم، و ادب نمودن من به بهترين صورت، اين امور به خاطر منتي است كه بر من نهادي نه به خاطر سابقه ي خوبي كه داشته ام، پروردگارا كدام نعمتهايم از آن تو نبوده و كدام شكر را تو سزاوار آن نيستي، به لطف و مهربانيت خشنود، و به كفايت نمودن از من در ميان مردم دلشادم.

پروردگارا! تو نعمت دهنده بر من هستي، نيكوكار و عطا كننده و آن كه با زيبائي عطا مي كند، صاحب جلالت و بزرگواري و نعمت هاي بزرگي.

پروردگارا! پس تو را بر اين سپاس، در شدائد مرا خوار نكرده، و به خاطر گناه مرا رها نساختي، و به خاطر اشتباه مرا رسوا ننمودي، همواره در هر سختي و راحتي نعمتهايت بر من فرود آمده است: نعمتهايت نزد من نيكو، آمرزشت از من ديرينه مي باشد، به گوش و چشم و اندام و آنچه زمين از من بر خود حمل كرده است بهره مندم ساز.

خدايا! و اولين حاجتي كه از تو خواسته و اولين انتظاري كه از تو دارم، و در ميان خواسته هايم در مورد آن به تو توسل جسته، و در ميان نيازهايم به آن به تو نزديكي مي جويم، سلام و درود بر محمد و خاندان اوست، و از تو مي خواهم كه بر او و آنان درود فرستي همانند برترين چيزي كه امر كردي برايشان درود فرستاده شود، و همانند برترين چيزي كه يكي از بندگانت از تو خواست، و همچنان كه تو براي او و آنان تا روز قيامت خوانده شده اي.

خدايا! بر آنان درود فرست به اندازه ي كساني كه بر آنان درود فرستاده اند، و به اندازه ي كساني كه بر آنان درود نفرستاده اند، و به اندازه ي كساني كه بر آنان درود نمي فرستند، درودي جاودانه كه به مقام و منزلت رفيع در بهشت متصل مي گرداني، و بر تمامي پيامبران و رسولان و بندگان صالحت درود فرست، و خدايا بر محمد و خاندانش درود و سلام بفرست.

خدايا! و از بخشش و بزرگواريت آن است كه نااميد نمي گرداني آن كه از تو خواست و به سوي تو آمد و به آنچه نزد توست ميل نمود، و دشمن مي داري آن كه از تو طلب نياز نمي كند و كسي همانند تو اين گونه نيست، و پروردگارا طمعم در رحمت و بخشش توست و وثوقم به احسان و فضلت مرا به خواندنت و ميل به سوي تو و فرود آمدن حاجتم بر تو راهنمائي كرد.

و در پيشاپيش خواسته ام روي آوردن به پيامبرت را قرار دادم، آن كه از جانب تو به حقيقت و صدق آمد، و نور تو و راه مستقيم توست، آن كه بندگان را با او هدايت، و به نورش شهرها را زنده كردي، و به بزرگواري اختصاصش داده، و به شهادت بزرگوارش نمودي، و در هنگامي كه پيامبري نبود او را فرستادي، درود خدا بر او و خاندانش باد.

خدايا! و من به آشكار و نهان او و خاندانش ايمان دارم، آنان كه پليدي را از ايشان دور ساخته و پاكشان نمودي، خدايا پس بر محمد و خاندانش درود فرست و بين من و آنان را در دنيا و آخرت قطع مكن و عملم را به خاطر آنان بپذير.

خدايا! بندگانت را به خودت راهنمائي نمودي و فرمودي - كه برتر و والاتري: «و هر گاه بندگانم از من سؤال كردند من نزديكم دعاي خواننده هنگامي كه مرا بخواند را اجابت مي كنم پس از من اجابت دعاهايشان را

خواسته و به من ايمان آورند تا شايد راه راست را بيابند»، و فرمودي: «اي بندگانم كه از حد خود تجاوز نموديد از رحمت الهي نااميد نگرديد به درستي كه خداوند تمامي گناهان را مي آمرزد او آمرزنده و مهربان است».

و فرمودي: «و نوح ما را خواند و ما بهترين اجابت كنندگان بوديم»، آري: پروردگارا تو بهترين خوانده شده و بهترين پروردگار و بهترين اجابت كننده اي، و فرمودي: «بگو خدا، يا رحمان را بخوانيد هر كدام را بخوانيد خداوند داراي نامهاي نيكوست، و خدايا من تو را مي خوانم به نامهايت كه هرگاه با آنها خوانده شوي اجابت مي كني، و هرگاه با آنها طلب نياز كردي عطا مي نمايي، و تو را مي خوانم در حالي كه به تو تضرع كرده و فقير درگاه توأم، خواندن آن كه غفلت او را تسليم نموده، و نياز او را به مشقت و سختي انداخته، تو را مي خوانم خواندن آن كه خضوع نموده و به گناهش اعتراف كرده و اميد به بخشش بزرگ و پاداش بزرگتر دارد.

خدايا! اگر كسي را به رحمتت اختصاص داده اي، كه در اوامرت فرمانبردار توست و در آنچه براي آن خلق شده عمل مي كند، با اين همه اين مقامها را به تو و با توفيق تو به دست آورده است.

خدايا! هر كه خود را آماده و مهيا نمايد تا براي بهره مندي از عطا و جوائزي نزد مخلوقي برود، اي سرورم آمادگي براي كسب عطا و بخشش من به سوي توست، پس از تو مي خواهم كه بر محمد و خاندانش درود فرستي و حاجت و خواستم را عطا فرمايي.

آنگاه حاجتهايت را مي خواهي، سپس مي گويي:

اي بزرگوارترين نعمت دهندگان، و برترين نيكوكاران، بر محمد و خاندانش درود فرست و هر مخلوقي كه قصد بدي به من دارد سينه اش را تنگ گردان، و زبانش را ساكت كن، و چشمش را ببند، و سرش را بر زمين كوب، و او را به خودش مشغول ساز، و به نيرو و توانت مرا از او كفايت كن، و اين جايگاهم را آخرين جايگاهي كه تو را با تضرع و زاري مي خوانم قرار مده، و اگر چنين كردي تمامي گناهانم را بيامرز، آمرزشي كه هيچ گناهي را وانگذارد، و دعايم را مستجاب فرما، و عملم را در اعمال بالا رونده و پذيرفته شده نزد خودت قرار ده، و كلامم را در ميان اعمال پاكي كه به سوي تو مي آيد مقرر دار، و مرا همراه پيامبر و برگزيده ات و امامان - كه درود تو بر آنان باد - قرار ده، خدايا به ايشان توسل جسته و به آنان به سوي تو روي مي آورم، پس اي مهربانترين مهربانان دعايم را اجابت كرده، و لغزش هايم و مواضعي كه باعث گريستن من مي شود را ناديده گير.

آنگاه حاجتت را گفته و سجده مي كني و مي گويي:

معبودي جز خداي بردبار و بزرگوار نيست، معبودي جز خداي برتر و والا نيست، پاك و منزه است خدا كه پروردگار آسمان هاي هفتگانه و پروردگار زمين هاي هفتگانه و پروردگار عرش بلند است.

خدايا! پناه مي برم به عفوت از عقوبتت، و به خشنوديت از غضبت، و به تو پناه مي برم از خودت، به توصيف تو و مدح و ستايشت قادر نيستم، تو همانگونه هستي كه خود را توصيف كرده اي، زندگيم را باعث افزايش هر چيز و مرگم را باعث راحتي از هر بدي قرار ده، و نور چشمم را در فرمانبرداريت قرار ده.

آنگاه مي گويي:

اي مورد اعتمادم و اميدم و اي سرورم، چهره ام را با آتش مسوزان بعد از آن كه براي تو سجده كرده ام، بدون آن كه منتي بر تو داشته باشم، بلكه در مقابل اين كار، تو بر من منت نهاده اي، پس به ناتوانيم و نازكي پوستم رحم نما، و امور مهمم از دنيا و آخرت را كفايت كن، و مرا با پيامبر و خاندانش - كه بر او و خاندانش درود باد - در درجات بالاي بهشت همنشين گردان.

آنگاه مي گويي:

اي نوراني كننده ي هر نور، اي تدبير كننده ي كارها، اي بخشنده، اي يگانه، اي يكتا، اي بي نياز، اي آن كه نمي زايد و زائيده نشده و همانندي ندارد، اي آن كه اينگونه بوده و غير او اينگونه نيست، اي آن كه در آسمان هاي برتر و در زمين هاي پست معبودي جز او نيست، اي عزيز كننده ي هر ذليل، اي ذليل كننده ي هر عزيز، سوگند به عزت و جلالت، صبرم به پايان رسيده پس بر محمد و خاندانش درود فرست و در اين كارها بر من گشايش عطا كن، و اين حاجاتم را بر آور - و حاجتت را شخصا ذكر مي كني - در اين لحظه در اين لحظه اي مهربانترين مهربانان.

اين دعاي آخر را در حال سجده سه بار مي گويي، آنگاه گونه ي راستت را روي زمين نهاده و همين دعاي آخر را سه بار مي خواني، آنگاه سر برداشته و به حال خضوع مي گويي:

فرياد رسي مي خواهم از خدا و پيامبر خدا كه درود خدا بر او و خاندانش باد - ده بار.

آنگاه گونه ي چپت را روي زمين نهاده و همين دعاي آخر را مي خواني، و در خواسته ات به خدا تضرع و زاري مي كني، كه بهترين وسيله براي حاجت خواهي است، اگر خدا خواهد، و اعتماد بر اوست.