در هر زمان كه عدل و دادگري بيشتر از ستم نمودن در جامعه ظاهر باشد حرام است كه انسان گمان بد به كسي داشته باشد مگر اين كه اين امر در آن شخص نمايان باشد، و در هر زمان كه ستم ورزي از دادگري در آن بيشتر باشد كسي نبايد گمان نيكي به كسي داشته باشد مگر اين امر را در او ديده باشد.