بي نيازي كمي آرزو و خشنودي به آنچه تو را كفايت مي كند مي باشد، و فقر حرص جان آدمي و نااميدي بسيار مي باشد، و ذلت و درماندگي كوتاه نگري و چشم داشت به اشياي كوچك است.