عبدالله بن محمد، متصدي امور جنگ و نماز در شهر مدينه بود و نزد متوكل در مورد حضرت سعايت مي كرد و پيوسته ايشان را آزار مي داد. امام نامه اي به متوكل نوشتند و در آن جريان آزار و اذيت عبدالله بن محمد و دروغگويي او را در سعايت هايش براي متوكل يادآور شدند. [1] غير از عبدالله بن محمد، مزدوران ديگري هم براي خوش خدمتي به بني العباس چنين نامه هايي در مورد امام هادي (عليه السلام) براي متوكل نوشتند؛ مانند «بريحة» كه خطاب به متوكل چنين نوشت:

«اگر به حرمين (مكه و مدينه) احتياج داري، علي بن محمد (عليه السلام) را از مدينه خارج كن؛ چرا كه او مردم را به طرف خود مي خواند و جمع كثيري پيرو او شده اند». [2] زن متوكل نيز نامه اي به همين مضمون براي وي نوشت.