بازگشت

علي بن جعفر


قال الكشي: وجدت بخط جبرئيل بن احمد عن موسي بن جعفر عن ابراهيم بن محمد انه قال: كتبت الي ابي الحسن (عليه السلام): جعلت فداك قبلنا اشياء يحكي عن فارس و الخلاف بينه و بين علي بن جعفر حتي صار يبرأ بعضهم من بعض، فان رايت ان تَمن علي بما عندك فيهما و ايهما يتولي حوائج قبلك حتي لا اعدوه الي غيره فقد احتجت الي ذلك فعلت ان شاء الله؟

فكتب: ليس عن مثل هذا يسأل و لا في مثله يشك، قد عظم الله قدر علي بن جعفر متعنا الله تعالي عن يقايس اليه فاقصد علي بن جعفر بحوائجك و اخشوا فارساً و امتنعوا من ادخاله في شيء من اموركم تفعل ذلك انت و من اطاعك من اهل بلادك فانه قد بلغني ما تموه به علي الناس فلا تلتفتوا اليه ان شاء الله.

ابراهيم بن محمد گويد: به امام هادي (عليه السلام) نوشتم: فدايت شوم؛ نزد ما چيز هايي است كه از فارس و اختلافش بين علي بن جعفر حكايت مي كند تا جايي كه آن دو از همديگر دوري مي جويند. پس اگر صلاح مي داني بر ما منت گذاشته و ‍[بفرماييد] كدام يك از آن دو امور را از طرف شما متولي است تا اينكه با او دشمني نكرده و از او پيروي كنيم. پس امام (عليه السلام) نوشت: در چنين چيزي جاي سؤال و ترديد نيست. قطعاً خداوند منزلت علي بن جعفر را رفيع كرده ـ كه خداوند ما را به وجود او متمتع گرداند ـ از اينكه با كسي چون فارس مقايسه شود. پس در كارهايت به علي بن جعفر رجوع كن و از فارس بترسيد و او را از دخالت كردن در كارهايتان باز داريد. تو و كسانيكه از تو حرف شنوي دارند چنين كنيد. به درستي آنچه كه او به مردم به دروغ جلوه مي دهد به من رسيده است پس به او توجه نكنيد ان شاء الله.

اين روايت، در تعديل و توثيق علي بن جعفر و جرح فارس كاملاً واضح است و نيازي به توضيح ندارد؛ البته غير از اين روايت، روايت هاي ديگري نيز درباره ي علي بن جعفر وجود دارد كه هيچ كدام به اندازه ي اين روايت در توثيق علي بن جعفر آشكار نيستند.