در بينش توحيدي اسلام، انسان هر لحظه و در هر زمان و مكان در محضر خداست؛ اما خداوند متعال براي تقرب بيشتر بندگانش و براي آسايش و آرامش آنان، زمانها و مكانهايي را معين كرده است كه ويژگي خاصي دارند. امام علي النقي عليه السلام با اشاره به موقعيت ممتاز اماكن مقدس فرمود:

«اِنَّ لِلَّهِ بُقَاعا يُحِبُّ اَنْ يُدْعَي فِيهَا فَيَسْتَجِيبُ لِمَنْ دَعَاهُ وَ الْحَيْرُ مِنْهَا؛ [1] خداوند مكانهاي مقدسي دارد كه دعا در آن جاها را دوست مي دارد. پس هر كس در آن مكانها او را بخواند، اجابتش مي كند و حائر حسيني عليه السلام يكي از آنهاست.»

در اين سخن، پيشواي دهم نكات مهمي را مورد توجه قرار داده و به مشتاقان فرهنگ اهل بيت عليهم السلام گوشزد كرده است: نخست به ارزش اين مكانهاي شريف پرداخته و آنها را بقعه هاي خدايي ناميده، سپس اهميت دعا و استجابت آن را در اين مكانها مورد تأكيد قرار داده و در آخر، مزار دلرباي حضرت سيدالشهداء عليه السلام، را از مصاديق بارز بقاع الهي و محل استجابت دعاي بندگان شمرده است.

امام هادي عليه السلام در كلام ديگري عظمت بارگاه امام حسين عليه السلام را اين گونه بيان مي كند: «هر كس از منزل خود به قصد زيارت بارگاه حضرت حسين عليه السلام حركت كند و به نزد فرات برسد و در آنجا غسل كند، از رستگاران نوشته مي شود و هر گاه به امام حسين عليه السلام سلام كند، از سعادتمندان محسوب مي گردد و اگر از نماز زيارت فارغ شد، فرشته اي از سوي خداوند متعال به او مي گويد: رسول خدا صلي الله عليه و آله به تو سلام مي رساند و مي گويد: تمام گناهانت بخشوده شد، اعمال را از نو شروع كن!» [2] .