علامه مجلسي نقل مي كند: به متوكل عباسي خبر دادند كه امام هادي عليه السلام آيه شريفه يوم يعضُ الظالم علي يديه يقول يا ليتني... [1] را بر خليفه اول و دوم تطبيق مي كند. متوكل گفت: با او چه كار كنيم؟ گفتند: مردم را جمع كن و از او در حضور مردم بپرس. اگر همان پاسخ را داد، مردم به حسابش مي رسند، و اگر غير آن را گفت، نزد ياران خود رسوا مي شود. متوكل هم قضات و بني هاشم و ياوران خود را فراخواند و در جمع آنان از امام هادي عليه السلام پرسيد. آن امام همان فرمود: اينان كساني هستند كه خدا با كنايه از ايشان سخن گفته است و بر ايشان منت نهاده و عيبشان را پوشانده است. آيا امير مي خواهد آنچه را خدا پوشانده، آشكار كند؟ متوكل گفت: نه، نمي خواهم. [2] .