بازگشت

نام، كنيه و القاب امام هادي


امام جواد عليه السلام به جهت تيمن و تبرك نام اجداد بزرگوارش را بر فرزندش نهاد، علي، نام اميرالمؤمنين عليه السلام و زين العابدين و سيدالساجدين علي بن الحسين عليه السلام.

امام هادي عليه السلام بلاغت و سخنوري را از اميرمؤمنان، تقوا و عبادت را از



[ صفحه 172]



سيدالساجدين عليه السلام به ارث برده بود.

امام جواد عليه السلام به پيروي از پدران گرامي خود فرزند را ابوالحسن خواند و در اين كنيه او را با دو تن از اجدادش همانند ساخت.

امام موسي بن جعفر عليه السلام و امام رضا عليه السلام.

محدثين و روات براي تميز و تفكيك ميان سه بزرگوار صفتي به ابوالحسن افزوده، امام موسي بن جعفر را ابوالحسن الاول امام رضا را ابوالحسن الثاني و امام هادي را ابوالحسن الثالث مي خوانند.

القاب شايسته امام گوشه هايي از صفات و گرايش هاي والاي ايشان را به خوبي تصوير مي كنند و ما برخي را نقل مي كنيم:

الناصح: اين لقب از آن رو به ايشان داده شد كه بيش از همه مردم، امت جدش را راهنمايي مي كرد و مصالح آنان را گوشزد مي كرد.

المتوكل: حضرت اين لقب را مخفي مي داشت و به ياران خود فرموده بود وي را بدين لقب نخوانند.

امام از آن رو اين لقب را ناخوش داشت كه لقب جعفر متوكل، خليفه عباسي نيز بود كه از سرسخت ترين دشمنان اهل بيت عليهم السلام به شمار مي رفت.

التقي: زيرا حضرت تقواي الهي را پيشه ساخته و خدا را هميشه مركز توجه خود قرار داده بود. طاغوت زمان؛ متوكل عباسي تمام تلاش خود را به كار گرفته بود تا امام را به محافل لهو و لعب و فسق و فجور بكشاند، ليكن در كار خود سخت شكست خورد و اطرافيان خود را از اين مطلب با خبر ساخت و از ناتواني خود پرده برداشت.

المرتضي: كه مشهورترين لقب ايشان است.

الفقيه: ايشان فقيه ترين فرد عصر و زمان خويش بودند و عاليترين مرجع



[ صفحه 173]



علما و فقها به شمار مي رفتند.

العالم: حضرت، داناترين شخص زمان خود نه تنها در مسائل و امور ديني، بلكه در تمام معارف و علوم بشري بودند.

الامين: ايشان در تمام امور ديني و دنيوي امين بودند.

الطيب: هيچ كس در زمان حضرت از ايشان پاكيزه تر و آراسته تر نبود.

العسگري: محل اقامت ايشان در سامرا عسگر نام داشت لذا به ايشان لقب عسگري داده شد.

الموضح: روشن كننده احكام كتاب و سنت.

الرشيد: حضرت از همه بهتر راه رشد و هدايت را يافته و بر صراط مستقيم بودند.

الشهيد: زيرا ايشان توفيق شهادت را يافتند و به دست دشمنان خدا شهيد گشتند.

الوفي: ايشان با وفاترين مردم بودند و وفا از ويژگي هاي ايشان به شمار مي رفت.

الخالص: زيرا ايشان از هر عيب و زشتي پاك و منزه بودند.