(گواهي مي دهم شما امامان) نزديكان به خداوند (هستيد).

قرب و نزديكي به خداوند، گاهي قاهرانه است - همان گونه كه خداوند به همه بندگان نزديك است - و گاهي مشتاقانه و به اشتياق بنده. كه در اين صورت، فرد با عبادت و بندگي خود، به قرب الهي نائل مي شود و هر چه بيشتر بندگي نمايد، بيشتر به قرب الهي دست مي يابد و بهره اي بيشتر و افزون تر خواهد برد.

ائمه معصومين عليهم السلام در اوج قرب الهي هستند و زائر بالاتر از آنها در قرب الهي سراغ ندارد. لذا در فرازهايي از اين زيارت اظهار مي دارد:

«اللهم اني لو وجدت شفعاء اقرب اليك من محمد واهل بيته الاخيار الائمة الابرار لجعلتهم شفعائي»: خدايا اگر من شفيعاني را مي يافتم كه به درگاهت از محمد و خاندان نيكويش - آن پيشوايان نيكوكار - نزديك تر باشند، آنها را شفيعان خود قرار مي دادم.



[ صفحه 59]