(گواهي مي دهم كه شما، امامان) دست يافتگان به مقام كرامت خداوند (مي باشيد).

«فائزون» جمع «فائز» از ماده «فوز» است كه داراي دو معناي متضاد يعني



[ صفحه 62]



«نجات يافتگان» و «هلاك شدگان» مي باشد.

راغب اصفهاني معتقد است «فوز» به معني «پيروزي توأم با سلامت» و «نجات يافتن» است و اگر «فوز» به معني «هلاكت» آمده، از آن جهت است كه به مرگ (كه در ديد برخي هلاكت بوده، ولي در حقيقت نوعي نجات يافتن از دنياست،) «فوز» گفته مي شود. بعضي ديگر «فوز» را به معني «نجات و پيروزي به همراه خير و خوشي» دانسته اند. عده اي «فوز» را «رسيدن و دست يافتن به سلامت و خير و خوشي» دانسته، آن را «خلاصي از هلاكت» معنا كرده اند. التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج 9، ص 155.

اين فراز دو تفسير دارد:

تفسير اول:

ائمه طاهرين عليهم السلام به واسطه و به وسيله بزرگواري خداوند متعال، نجات يافتگان، پيروزشدگان و دست يافتگان به سلامت در دنيا و آخرت هستند. (در اين معني «باء» وسيله است.)

تفسير دوم:

امامان عليهم السلام به كرامت و بزرگواري خداوند دست يافته اند، لذا خدا اطاعت از آنان را بر مردم در دنيا واجب كرده و در آخرت به آنان حق شفاعت عنايت فرموده است و در دنيا و آخرت از آنان خوشنود و آنها نيز در مقام قرب الهي، از خداوند خوشنود هستند. (در اين معني «باء» صله است.)



[ صفحه 63]