و (خداوند شما را) به روح خودش تأييد نمود.

«ايد» فعل غائب از باب تفعيل است كه به «تقويت شديد» و «تأييد



[ صفحه 66]



هميشگي» ترجمه شده است. يعني هم بيان كننده قوت و قدرت كيفي و هم بيان كننده قوت و قدرت كمي مي باشد.

در قرآن كريم براي «روح»، مصاديق متعددي بيان شده و يا به تعبير ديگر روح به موارد متعددي اطلاق گرديده است:

گاهي به معني روح مقدسي است كه پيامبران را در انجام رسالتشان تقويت مي كرده است. بقره / 253. و گاه منظور از آن فرشته اي است كه «روح» نام دارد و در شب هاي قدر به اذن الهي به همراه فرشتگان ديگر بر زمين فرود مي آيد. قدر / 4. گاهي نيز منظور فرشته اي است كه مخصوص ابلاغ وحي بوده و به او «امين» گفته مي شود. شعراء / 193 و 194. و شايد اين سه روح جدا بوده، هر يك داراي ماهيتي جداگانه و مستقل هستند. از طرفي نيز گاهي روح به نيروي معنوي الهي كه مؤمنان را تقويت مي كند، اطلاق مي شود. مجادله / 22. گاهي به معني قرآن و يا هر وحي آسماني است. شوري / 52. و زماني نيز به كالبد انسان كه خداوند در جسم انسان دميده است، روح گفته مي شود. سجده / 9.

در احاديث نيز سخن از روح مجردي آمده كه برتر از جبرئيل و ميكائيل معرفي شده و با پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله و امامان معصوم عليهم السلام همراه بوده است. كافي، ج 1، ص 273.

در هر صورت خداوند متعال ائمه معصومين عليهم السلام را به تمامي اين ارواح هفتگانه، تأييد هميشگي و تقويت شديد نموده است. يعني خداوند، امامان هدايت عليهم السلام را با روح مقدسي كه بر پيامبر صلي الله عليه وآله نازل مي شده (مصداق اول) و



[ صفحه 67]



با فرشته اي كه به نام «روح» مي باشد (مصداق دوم) و با فرشته اي كه وحي بر پيامبر صلي الله عليه وآله مي آورده (مصداق سوم) و با نيروي معنوي كه مؤمنان را تقويت مي كرده (مصداق چهارم) و با قرآن و الهام هاي وحي گونه خود (مصداق پنجم) و با روح دميده شده خود در كالبد آنها (مصداق ششم) و با روحي كه همراه امامان معصوم عليهم السلام است (مصداق هفتم)، ائمه طاهرين عليهم السلام را تأييد و تقويت كمي و كيفي نموده است.