كسي كه به سوي شما پناهنده شد و به شما چنگ زد، همانا خود را در پناه اعتصام الهي و پناهگاه الهي قرار داده است.

در اين عبارت «معتصم» (كه پناه آورنده است)، انسان ها مي باشند و «معتصم به» (كه به آن پناه برده شده)، ائمه معصومين عليهم السلام مي باشند و به اعتبار ديگر خداوند است.

بنابر اين هر كه «معتصم به» خود را ائمه طاهرين عليهم السلام قرار دهد، در واقع «معتصم به» خود را خداوند قرار داده و «معتصم منه»، ضلالت و ضد هدايت است. يعني هر كس به ائمه اطهار عليهم السلام پناه آورد، همانا به خداوند پناه برده و از ضلالت نجات يافته، به سوي هدايت رستگار گشته است.