و شما (ائمه طاهرين) شفيعان سراي پايدار (آخرت) هستيد.

«شفعاء» جمع «شفيع» از ماده «شفع» به معني ضميمه كردن چيزي به چيز ديگر است و مفهوم اين سخن آن است كه شخص شفاعت شونده، قسمتي از راه را خود مي پيمايد و در فراز و نشيب هاي سخت شفاعت كننده، به او ضميمه شده، او را ياري مي كند تا بقيه راه را طي نمايد.

پس شفاعت يك نوع پارتي بازي نيست، بلكه مفهوم شفاعت بر محور دگرگوني و تغيير موضع شفاعت شونده دور مي زند. يعني شخص شفاعت شونده، موجباتي را فراهم مي سازد كه از يك وضع نامطلوب و



[ صفحه 89]



درخور كيفر بيرون آمده و به وسيله ارتباط با شفيع، خود را در وضع مطلوب قرار دهد.

ائمه معصومين عليهم السلام شفاعت كنندگان قيامت هستند. لذا بر ماست كه با ارتباط با آنها و عمل به فرائض و ترك محرمات الهي، موجبات شفاعت ايشان را براي خود فراهم آوريم.