و آنكه منكر شما گشت، زيانكار شد و آنكه از شما جدا شد، گمراه گشت و آن كه به شما تمسك جست، پيروز شد.

«خاب» در اصل از «خيبة» گرفته شده و به معني نرسيدن به مطلوب و محروم شدن و زيانكار گشتن كه همان نااميدي است، مي باشد.

«فارق» به معني جدا شده است. «فاز» از ماده «فوز» به معني نجات از هلاكت و رسيدن به محبوب و همچنين پيروزي توأم با سلامتي است.

در فقره پاياني اين فراز مي گوييم: هر كس به شما و ولايت شما دست آويخت و آن را محكم گرفته و از اعتقاد به ولايت و امامت شما، نگهباني كرد و آن را در اعماق دل نگاه داشت؛ با سلامتي پيروز گشته و از هلاكت، غضب الهي و آتش دوزخ نجات يافته است.

دست آويختن به ولايت و تمسك به ائمه معصومين عليهم السلام به آن است كه به ولايت ايشان اعتقاد راسخ يابيم و آنچه دوست دارند، دوست داشته باشيم و از آنچه بيزارند، بيزار باشيم و در راه آنها و بر طبق گفتار آنان حركت نماييم. چرا كه ايشان عروةالوثقي و دستگيره محكم الهي هستند.