من به سوي شما پناه آورده ام.

در هر پناه بردن، چهار ركن وجود دارد:



[ صفحه 136]



پناهنده (مستجير)، پناه آورده شده به او (مستجار به)، پناه برده شده از او (مستجار منه) و علت پناهندگي (مستجار له).

در اين عبارت پناهنده (مستجير)، زائر است و پناه برده شده به او (مستجار به)، حضرات معصومين عليهم السلام هستند و خطراتي كه موجب پناهندگي شده (مستجار منه)، تمام ضلالت ها و گمراهي ها است، و هدف و علت پناهندگي (مستجار له)، مؤمن زيستن و با ايمان مردن است.

در بسياري از موارد، «مستجير» پناه مي آورد، ولي «مستجار به» او را نمي پذيرد و يا آنكه او را مي پذيرد، ولي اهداف او تأمين نمي گردد و «مستجار له» به وجود نمي آيد.

ولي در اينجا پناهنده (مستجير) مي داند كه با پناهنده شدن، حضرات معصومين عليهم السلام (مستجار به) او را قبول كرده و خطرات از او دفع شده و به واسطه لطف امامان معصوم عليهم السلام به اهداف خود خواهد رسيد.

البته پناه آوردن به ائمه معصومين عليهم السلام در طول پناه بردن به خداوند تعالي است، نه در عرض آن. به خصوص اينكه ائمه طاهرين عليهم السلام، مظاهر تامه صفات و اسماي الهي هستند. لذا با پناه بردن به آنها هيچ گونه شركي به وجود نخواهد آمد.