و نام هايتان در ميان نام ها است، و پيكرتان در ميان ساير پيكرها است، و روحتان در ميان ساير روح هاست، و جان هاتان در ميان ساير جان ها است، و آثارتان در بين آثار (ديگران) است، و قبرهايتان در ميان ساير قبرهاست.

در تمام اين فرازها، زائر در صدد آن است كه جنبه مخلوق بودن ائمه را بيان نموده و بگويد، با آن همه عظمتي كه ائمه اطهار عليهم السلام داشته و دارند، ولي همانند مردم و در بين سايرين زندگي مي نموده اند.

منظور از اين فراز آن است كه با آنكه مقام شما ائمه طاهرين عليهم السلام بسيار رفيع است، ولي خداوند بر همه منت گذارده و به همه زمينيان اين توفيق را عنايت نموده كه «اسماء» نوراني و آخرتي شما را در بين اسامي دنيايي خود مشاهده نمايند و «اجساد» ائمه عليهم السلام همانند جسدهاي ديگر، در زمين زندگي كرده و معيشت نموده و «روح» ايشان نيز كه به حقايق عالم و به تمام جزئيات دنيا و اخبار آينده و احوال قيامت، علم داشته و از طرفي خداوند آنان را بر تمامي اتفاقاتي كه در هر گوشه عالم رخ مي دهد، واقف كرده است، در بين روح هاي دنيايي مردم قرار دارد. و با آنكه «نفس» ائمه معصومين عليهم السلام، از



[ صفحه 173]



تمامي خواهش هاي نفساني به دور بوده و به صورت حقيقي خود، كه همان نورانيت نفساني است، باقي مانده است و نه تنها با ظلمات دنيايي آميخته نشده، بلكه بر نورانيت اوليه آن افزوده گشته، در بين نفوس ساير مردم به سر مي برد. و «آثار» ائمه اطهار عليهم السلام كه عبارت است از احاديث، اخبار، دعاها و مناجات ها، آثار مكتوب و نمازهايي كه از ايشان به ما رسيده است، در بين آثار مردم و اعمال آنها وجود دارد. و نيز «قبرهاي» امامان معصوم عليهم السلام كه محل هاي ظاهري دفن ائمه اطهار عليهم السلام است، در بين قبور ديگر مردم قرار دارد.