اين فراز بدين معناست كه ائمه اطهار عليهم السلام داراي مقام و مكاني هستند كه فقط نزد خداوند معلوم و شناخته شده است و هيچ كس جز خداوند، قدر اين مكان و مقام را نمي داند و يا اينكه هر كس را كه خداوند بخواهد، بر قدر اين مكان و مقام مطلع مي نمايد.



[ صفحه 194]



شايد هم منظور آن است كه ائمه اطهار عليهم السلام نزد خداوند داراي مقام و منزلت و مكاني هستند كه نزد صاحبان علم، معلوم و مشخص است و يا اينكه نزد تمام مردم، مشخص و معلوم است. چرا كه مردم اجمالا علم به علو درجات آنها دارند.