پروردگارا، دل هاي ما را پس از آنكه هدايتمان كردي منحرف نكن و رحمتت را از نزد خود، به ما ببخش. به راستي كه تو بسيار بخشنده اي.

بسيارند كساني كه ادعاي دلباختگي به ائمه معصومين عليهم السلام مي نمايند، ولي پس از آنكه به راه ائمه عليهم السلام هدايت گرديدند، از آن منحرف شده، طايفه گري، فرقه گري و وسوسه هاي شيطاني و هواهاي نفساني و پيروي از شيخ مرادهاي دروغين، آنها را به بيراهه كشانيده است.

اينجاست كه زائر، قلب و دل خود را به خداوند مي سپارد و از او هدايت پايدار در راه دين را طلب مي كند.

زائر پس از رسوخ و ثبات ولايت در اعماق دل خود، مي داند كه همه ائمه اطهار عليهم السلام مخلوق خداوند و عبد او هستند. زائر به خداوند يقين دارد و مي داند كه از ناحيه خود، مالك هيچ چيز نيست و مالكيت منحصرا در دست خالق آسمان و زمين است و چون چنين ايماني دارد، هر لحظه از اين مي ترسد كه دلش بعد از هدايت به اسلام و يگانه پرستي و اعتقاد به نبوت پيامبران و رسالت حضرت پيامبر صلي الله عليه وآله و ايمان به ولايت و امامت ائمه معصومين عليهم السلام، منحرف گردد. لذا به خداوند متعال پناه برده، درخواست مي نمايد كه:



[ صفحه 197]



«پروردگارا دل هاي ما را بعد از آنكه هدايتمان نمودي، منحرف نساز و از جانب خود رحمتي به ما عطا فرما تا بر نعمت ايمان به وحدانيت تو و نبوت انبيا و امامت دوازده نور پاك، پابرجا بمانيم كه تويي بسيار عطاكننده.»

اين فراز در واقع آيه هشتم از سوره آل عمران و مناجات كساني است كه در علم، استوار و محكم ايستادگي مي نمايند.