اي ولي خدا، همانا ميان من و خداوند عز و جل، گناهاني است كه آنها را جز به رضايت شما پاك ننمايد.

در اين فراز زائر به خاندان طاهرين عليهم السلام متوسل شده، آنان را واسطه كسب فيوضات و غفران الهي نموده است و از آنان مي خواهد بين او و خداوند واسطه گردند تا خدا گناهان او را مورد عفو قرار دهد.

پس معناي «توسل» آن نيست كه انسان از ائمه بخواهد كه حاجات او را برآورده نمايند تا در نتيجه به نوعي شرك مبتلا گردد، بلكه زائر آنان را وسيله توجه و تقرب به خداوند مي داند و معتقد است چنانچه آنان به امري رضايت دهند، خداوند نيز به آن راضي خواهد بود. لذا از آنان مي خواهد از او راضي گردند تا خداوند از او راضي شود.

نكته قابل توجه آن است كه زائر براي خداوند صفات «عز و جل» آورده و منظورش آن است كه من خداي تعالي را داراي جلال و شكوه مي دانم و با علم به اينكه او غالب بر من بوده و من مغلوب او هستم، گناه كردم و اين مسأله موجب بزرگ تر شدن گناهان من شده و به همين جهت به شفاعت شما معصومين، متوسل شده ام و مي گويم آن گناهان بزرگ محو نمي شود، مگر با رضايت شما. پس شما از من راضي و خوشنود شويد تا گناهاني كه بين من و خداي عزيز و جليل است، محو گردد. چرا كه رضاي شما از من موجب (يا عين) خوشنودي خدا از من است.



[ صفحه 199]