و (سلام بر شما كه) دروازه ها و درهاي ايمان (هستيد).

امامان معصوم عليهم السلام، دروازه ها و درگاه هاي ايمان هستند. چون تنها از راه و طريق ايشان ايمان واقعي ميسر مي گردد.

اگر چه خداوند قادر است امورات مادي و معنوي را بدون اسباب و علل فراهم آورد، (همچنان كه حضرت عيسي عليه السلام را بدون پدر در رحم مادر آفريد و آتش را به يكباره بر حضرت ابراهيم عليه السلام سرد و سلامت گرداند) ولي به طور كلي و عمومي، سنت الهي بر آن است كه امورات را با اسباب و علل انجام دهد. لذا هر كه خواهان چشيدن طعم ايمان و بهره وري از ايمان است، بايد از باب آن كه ائمه طاهرين عليهم السلام مي باشند وارد شود.

ايمان همانند شهري است كه ائمه عليهم السلام به منزله دروازه هاي آن شهر بوده و همانند خانه اي است كه معصومين عليهم السلام، درگاه ها و درب هاي آن خانه اند. چرا



[ صفحه 28]



كه اگر ائمه اطهار عليهم السلام نبودند، امت اسلامي هيچ اطلاعي از معارف الهي نداشت و راهي براي رسيدن به سرچشمه هاي ايمان نمي يافت.

امام حسن عسكري عليه السلام فرمودند: «اگر محمد و اوصياي او نبودند، شما حيران و سرگردان مي مانديد. زيرا هيچ واجبي از واجبات الهي را نمي شناختيد». تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 590. آن ذوات مقدس دروازه معارف و احكام هستند. همان گونه كه وارد شدن به يك شهر جز از دروازه آن ممكن نيست، ورود به شهر علم، معارف و احكام الهي نيز جز از دروازه اهل بيت، امكان پذير نيست.

پس حصول ايمان به وجود ائمه اطهار عليهم السلام است كه اگر آنها نبودند، ايمان واقعي براي هيچ كس حاصل نمي شد.