و (سلام بر) خالص شدگان در يگانه پرستي خدا.

«توحيد» به معناي يگانه كردن و يكتا دانستن است. مبرا كردن خداوند از هر گونه شريك، وظيفه تمام مسلمانان و موحدان عالم است و هر مسلمان و خداپرستي مي كوشد به اين وظيفه عمل نمايد. ولي براي توحيد، مراتبي است كه تمام خداپرستان در نيل به آنها يكسان نيستند و توحيد بسياري از خداجويان با ناخالصي هاي شرك همراه است. در نتيجه به همان مقدار از توحيد ناب فاصله گرفته، آلوده به شرك شده اند.



[ صفحه 42]



ولي ائمه معصومين عليهم السلام در مرتبه اي از توحيد قرار دارند كه هيچ گونه آغشتگي و ناخالصي شرك در آن نيست و آنها در توحيد، مخلصند و اين خلوص در تمام مراحل توحيد ذات، افعال، صفات و عبادت وجود دارد و به تعبير ديگر ائمه اطهار عليهم السلام مخلص در توحيد هستند. يعني خداوند در بين مخلصين، ائمه طاهرين عليهم السلام را استخلاص مي نمايد و براي خود به صورت خالص برمي گزيند.