و گواهي مي دهم كه محمد بنده برگزيده و رسول پسنديده اوست كه او را براي هدايت و به وسيله دين حق فرستاد تا او را بر همه دين ها غلبه دهد و پيروز گرداند، گرچه مشركان را خوش نيايد.

اولين شهادت زائر، بر «عبوديت» رسول مكرم اسلام صلي الله عليه وآله است. عبوديت آنچنان مقام والايي است كه خداوند، قرآن را نازل شده بر عبد خود مي داند:

«تبارك الذي نزل الفرقان علي عبده». فرقان / 1.

و پيامبر صلي الله عليه وآله را از آن جهت كه عبد اوست به معراج مي برد:

«سبحان الذي أسري بعبده». اسرا / 1.

و وحي خود را بر عبدش مي فرستد:

«فأوحي إلي عبده مآ أوحي». نجم / 10.

و در يك كلمه، تمام مقام هايي كه پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله يافته، به خاطر «عبد بودن» وي است. آن هم عبدي كه از ميان تمام عبدها برگزيده شده است (المنتجب).

دومين شهادت زائر، بر «رسالت» پيامبر است و زائر بر اين اعتقاد است كه پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله، رسولي است كه براي هدايت و برپايي دين حق مبعوث شده و رسالت خود را به انجام رسانده است.

زائر در اين فراز مقام هايي را براي پيامبر صلي الله عليه وآله برشمرده كه در فرازهاي



[ صفحه 54]



بعدي، نظير و مشابه آنها را براي ائمه عليهم السلام خواهيم خواند:

در اين فراز پيامبر صلي الله عليه وآله را عبد الهي مي دانيم و در فرازهاي ديگر ائمه عليهم السلام را عبدهاي اكرام شده خداوند مي دانيم «وعباده المكرمين». در اين مكان رسول خدا را برگزيده خداوند مي دانيم «المنتجب» و در مكاني ديگر ائمه طاهرين عليهم السلام را برگزيدگان براي نور خداوند «وانتجبكم لنوره». در اين جا پيامبر صلي الله عليه وآله را فرستاده شده و رسول خدا مي دانيم «رسوله» و در جايي ديگر ائمه معصومين عليهم السلام را محل هاي رسالت برمي شماريم «و موضع الرسالة». در اين بند پيامبر صلي الله عليه وآله را پسنديده الهي معرفي مي نماييم «المرتضي» و در بندهاي ديگر ائمه طاهرين عليهم السلام را پسنديده شده براي غيب خداوند «وارتضاكم لغيبه». در اين فقره رسالت پيامبر صلي الله عليه وآله را براي هدايت بشر مي دانيم «ارسله بالهدي» و در فقره هاي ديگر ائمه را عين هدايت مي شماريم «ائمة الهدي». در اين موضع مي گوييم خداوند به وسيله پيامبر صلي الله عليه وآله، دين حق فرستاد «ودين الحق» و در مواضع ديگر حق را با ائمه طاهرين عليهم السلام و در آنها و از آنها و سوي ايشان مي دانيم «والحق معكم وفيكم ومنكم واليكم». و بالاخره آنكه دين پيامبر صلي الله عليه وآله را پيروز بر همه اديان مي دانيم «ليظهره علي الدين كله» و در جايي ديگر ائمه معصومين عليهم السلام را حزب خداوند كه غالب و پيروز بر همه حزب ها هستند مي شماريم «و حزبه». لذا در اين فراز بايستي دقت و تأمل فراوان كرد.



[ صفحه 55]