بازگشت

نشانه هاي صدق امامت امام هادي


علي بن مهزيار مي گويد: به شهر سامرا رفتم و در مورد امامت حضرت هادي عليه السلام شك داشتم، ديدم هوا گرم و تابستاني است و مردم لباس تابستاني پوشيده اند ولي امام هادي عليه السلام لباس زمستاني پوشيده، به علاوه يك پوشش زمستاني بر پشت اسبش افكنده و دم اسبش را بسته، مردم از كار آن حضرت تعجب مي كردند و مي گفتند: «آيا اين مرد مدني را نمي بينيد كه لباس زمستاني در تابستان پوشيده؟» من با خود گفتم: اگر اين شخص امام بود، چنين نمي كرد، مردم به صحرا رفتند و امام نيز سوار بر اسب به سوي صحرا روانه شد، در اين هنگام ديديم ابرهاي متراكم و عظيم در آسمان ظاهر شدند و باران شديد باريد به طوري كه همه خيس شدند، اما امام به خاطر آن لباسهايي كه پوشيده بود، خشك و سالم مانده بود، با خود گفتم: گمان مي برم كه همين شخص، امام باشد.

سپس با خود گفتم: خوب است درباره ي جواز يا عدم جواز نماز



[ صفحه 27]



با لباسي كه به عرق جنب آلوده شده بپرسم، نيز با خود گفتم اگر او چهره اش را به روي من بگشايد، او حتماً امام است.

همين كه او نزديك من آمد، صورتش را گشود و همان دم فرمود: «اگر لباس، آلوده به عرق جنب از حلال باشد، نماز با آن جايز است و اگر آلوده به عرق جنب از حرام باشد، نماز با آن جايز نيست.» از اين به بعد يقين به امامت آن حضرت نمودم و ديگر در اين مورد شك نكردم. [1] .


پاورقي

[1] مناقب آل ابي طالب، ج 4، ص 413 و 414.