روزي حضرت عبدالعظيم به حضور امام هادي عليه السلام رفت، وقتي كه آن حضرت او را ديد فرمود:

مرحباً بك يا اباالقاسم انت ولينا حقاً:

«آفرين بر تو اي ابوالقاسم، تو به حق ولي ما (دوست ما) هستي.»

آنگاه حضرت عبدالعظيم عليه السلام خلاصه اي از اعتقادات خود از توحيد، عدل و معاد و عقيده به دوازده امام عليه السلام را بيان كرد، نام امامان



[ صفحه 49]



معصوم عليه السلام را يك يك شمرد و پس از ذكر امام جواد عليه السلام عرض كرد اكنون: «امام ما تو هستي.»

امام هادي عليه السلام به او فرمود: «پس از من فرزندم حسن عليه السلام امام است، سپس ذكري از امام مهدي (عج) به ميان آمد و حضرت عبدالعظيم، اعتقاد خود را به همه، اقرار و ابراز نمود و سپس از فروع و عبادات سخن به ميان آورد و اعتقاد خود به همه ي آنها را اقرار كرد، در اين هنگام امام هادي عليه السلام به او فرمود:

يا اباالقاسم، هذا و الله ديني و دين الذي ارتضاه بعباده، فاثبت عليه ثبتك الله بالقول الثابت في الحياة الدنيا و الآخرة:

«اي ابوالقاسم! سوگند به خدا، اين همان دين من و دين كساني است كه خداوند آن را براي بندگانش پذيرفته است، بر آن استوار باش، خداوند تو را به سخن استوار در دنيا و آخرت ثابت قدم كند.» [1] .