كافور خادم مي گويد: يك شب امام هادي عليه السلام به من فرمود فلان سطل آب را در فلان محل بگذار، تا وقتي از خواب برخاستم، آب وضو فراهم باشد، آن حضرت به بستر خواب رفت و من به دنبال كاري رفتم و فراموش كردم كه سطل آب را در محل معهود بگذارم، ناراحت بودم كه امام وقتي از خواب برخيزد، به زحمت خواهد افتاد، در حالي كه نگران بودم به محضرش رفتم، به من فرمود: «واي بر تو! آيا عادت مرا نمي داني كه من با آب سرد وضو مي گيرم، تو آب را گرم كرده اي و در سطل ريخته اي؟»

عرض كردم: «سوگند به خدا، آي آقاي من، نه سطل را و نه آب را، من به جايي نگذاشتم.»

آن حضرت (در اين هنگام دريافت كه امداد غيبي، اين كار را كرده است، به شكر الهي پرداخت و) گفت: حمد و سپاس مخصوص خداوند است، سوگند به خدا، كاري را كه خداوند بر ما آسان نموده، ترك نخواهم كرد، حمد و سپاس خداوندي را كه ما را از اهل اطاعت خود گردانيد و ما را براي كمك بر عبادتش موفق نمود، پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم مي فرمايد:

ان الله يغضب علي من لا يقبل رخصته:

«همانا خداوند خشم مي كند بر كسي كه كار آسان كرده ي او را نپذيرد.»



[ صفحه 131]



[و اين يك درس و پند بزرگ از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و امام هادي عليه السلام است كه ما در مواردي كه خداوند رخصت داده و آسان گرفته، بر خود سخت نگيريم، امام هادي عليه السلام با همان آب گرمي كه دست غيبي آن را برايش آماده كرده بود، وضو ساخت و آسان گيري خدا را ترك ننمود.] [1] .