قيصر روم براي يكي از خلفاي بني عباس، در ضمن نامه اي نوشت: «ما در كتاب انجيل ديده ايم كه هر كس از روي حقيقت سوره اي بخواند كه خالي از هفت حرف باشد، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام مي كند و آن هفت حرف عبارت است از: «ث، ج، خ، ز، ش، ظ، ف»، ما هر چه بررسي كرديم، چنين سوره اي را در كتابهاي: تورات و زبور و انجيل نيافتيم، آيا شما در كتاب آسماني خود، چنين سوره اي را ديده ايد؟»

خليفه ي عباسي، دانشمندان را جمع كرد، و اين مسأله را با آنها در ميان گذاشت، آنها از جواب آن درماندند، سرانجام اين سؤال را از امام هادي عليه السلام پرسيدند، آن حضرت در پاسخ فرمود: آن سوره، سوره ي «حمد» است، كه اين حروف هفتگانه در آن نيست.

پرسيدند: فلسفه ي نبودن اين هفت حرف، در اين سوره، چيست؟



[ صفحه 134]



فرمود: حرف «ث» اشاره به «ثبور» (هلاكت) و حرف «ج» اشاره به «جحيم» (نام يكي از دركات دوزخ) و حرف «خ» اشاره به «خبيث» (ناپاك) و حرف «ز» اشاره به «زقوم» (غذاي بسيار تلخ دوزخ) و حرف «ش» اشاره به «شقاوت» (بدبختي) و حرف «ظ» اشاره به «ظلمت» (تاريكي) و حرف «ف» اشاره به آفت است.

خليفه، اين پاسخ را براي قيصر روم نوشت، قيصر پس از دريافت نامه، بسيار خوشحال شد و به اسلام گرويد و در حالي كه مسلمان بود از دنيا رفت. [1] .