ابوموسي مي گويد: يك روز امام هادي عليه السلام را در سامرا ديدم، به من فرمود: «اي ابوموسي! من از روي اجبار از مدينه به سوي سامرا خارج شدم، و اينك اگر مرا از سامرا بيرون كنند نيز از روي اجبار خواهد بود (و گرنه مي خواهم همين جا بمانم).



[ صفحه 142]



عرض كردم: اي آقاي من! چرا؟ فرمود:

لطيب هوائها و عذوبة مائها و قلة دائها:

«به خاطر پاكيزگي هواي سامرا و گوارايي و شيريني آب آن و اندك بودن بيماري در آن.» [1] .

به اين ترتيب امام هادي عليه السلام با آشكار نمودن نعمتهاي الهي، شكرانه و خشنودي خود را آشكار مي ساخت و اين درس را به ما آموخت كه از نعمتهاي الهي مانند خوش آب و هوايي و سلامتي محيط زيست، استفاده كرده و در به وجود آوردن چنين محيطها و جلوگيري از عوامل كثيف نمودن هوا كوشا باشيم و از نعمتهاي الهي به طور صحيح بهره مند گرديم.