دهمين پيشواي شيعيان، در نيمه ي ذيحجه ي سال 212 هجري در محلي نزديك مدينه به نام «صريا» متولد شد. رسول گرامي اسلام بيش از دويست سال قبل بشارت ولادت او را داده بود.

نام مبارك اين امام همام «علي»، كنيه اش «ابوالحسن» مشهورترين لقبهايش «هادي» و «نقي» است.

پدرش امام جواد (ع) و مادرش «سمانه ي مغربيه» از بانوان پاكدامن و معترف به حق امامت بود. امام هادي (ع) همچون پدرش امام جواد (ع) و جدش امام رضا (ع) چهره اي گندمگون و دلگشا داشت.

در منابع تاريخي براي پيشواي دهم چهار پسر به نامهاي امام حسن عسكري (ع)، محمد، حسين و جعفر معروف به «جعفر كذاب» و يك دختر به نام عليه ذكر شده است.

حضرت امام نقي (ع) در محيطي سرشار از دانش و تقوا و معنويت پرورش يافت. حضرتش از يك سو شاهد تلاشهاي مستمر فرهنگي و سياسي پدر بزرگوارش به منظور تثبيت پايه هاي امامت و از سوي ديگر نظاره گر محدوديت و تحت نظر بودن پدر گرامي اش از سوي دستگاه خلافت بود. او از همان خردسالي، با ترفندها و توطئه هاي حاكمان جور در برابر جبهه ي امامت آشنا شد و خود را براي ايفاي رسالت سنگين امامت در شرايطي مشابه شرايط پدر آماده ساخت.



[ صفحه 31]