امامان عليهم السلام همچون پيامبران الهي برگزيده ي حقند از ميان مردم. خداوند در قرآن مي فرمايد:

«الله يصطفي من الملائكة رسلاً و من الناس.» [1] .

خداوند از ميان فرشتگان، رسولاني برمي گزيند و همچنين از ميان مردم.

آيه ي شريفه بر اين حقيقت صراحت دارد كه خداي سبحان از ميان فرشتگان و مردمان، چهره هاي برجسته اي را براي سفارت و رسالت خود برمي گزيند؛ چرا كه تنها انسان «مجتبا» و «مصطفا» كه قلبش از كدورت هر گونه طغيان و شرك منزه بوده و از عهده ي آزمايشهاي الهي به خوبي برآمده است، [2] مي تواند به مقام رفيع رسالت و امامت بار يابد و اين امانت الهي را به درستي نگهداري نمايد و در كمال صحت به انجام رساند.

در روايات و زيارات به طور مكرر به مقام «اصطفا»ي امامان (ع) اشاره شده است. تنها در زيارت «جامعه» بالغ بر پنج بار از زبان امام هادي (ع) بر آن تأكيد شده است كه به ذكر نمونه اي از آن بسنده مي كنيم.



[ صفحه 35]



«... اصطفاكم بعلمه و ارتضاكم لغيبه و اختاركم لسره و اجتبيكم بقدرته.»

خداوند به علم ازلي اش شما را براي كشف عالم غيب خود برگزيد و پسنديد و براي حفظ اسرار خويش انتخاب كرد، و به توانايي و قدرت كامله ي خود گزينش نمود.

با دقت در هر يك از اين كلمات نوراني، جايگاه روحاني و ملكوتي امامان (ع) از جمله امام هادي (ع) در عالم آفرينش به خوبي روشن مي شود.