از اين داستان علاوه بر استجابت دعاي حضرت هادي (ع) چند نكته ي آموزنده ي ديگر استفاده مي شود.

1- رمز استجابت دعاي امامان (ع) روي آوردن آن بزرگواران به خدا در سختيها و مشكلات و اعراض از غير او است.

2- ابوموسي با آنكه با امام (ع) مرتبط بود و از ياران آن حضرت به شمار مي رفت، ليكن از بينش عميق ديني برخوردار نبود و تصور مي كرد اگر امام (ع) بخواهد براي او كاري بكند يا بايد نزد متوكل برود يا حداقل با نامه، سفارش او را به متوكل بكند.

پيشواي دهم، هم در عمل و هم با سخنان گهربارش او را متوجه اشتباه خود كرد و به وي فهماند كه يك فرد مسلمان براي رفع مشكلات و دستيابي به خواسته هاي خود نبايد به ارباب زر و زور متوسل شود بلكه بايد به خدا پناه ببرد و بر او توكل كند و از او كمك بگيرد.

3- استجابت دعاي معصومين (ع) در حق ديگران شرايطي دارد كه مخلص و نيكوكار بودن طرف و پذيرش ولايت رسول خدا (ص) و خاندان پاك آن حضرت و اعتراف به حق آنان از جمله ي اين شرايط مي باشد كه در بيان امام هادي (ع) آمده است.



[ صفحه 38]