امام هادي همچون ديگر امامان عليهم السلام به اقتضاي مسؤوليت سنگين خود، عنايت خاصي به تبيين و نشر فقه ناب محمدي و احكام شريعت اسلامي داشت. فقها و دانشمندان در محضر آن حضرت گرد آمده از زلال علوم وي سيراب مي شدند و احاديثي را كه از آن بزرگوار استفاده كرده مي نوشتند كه همين نوشته ها به عنوان يكي از منابع تشريع احكام اسلامي، در طول تاريخ حيات تشيع، مورد استناد فقهاي شيعه قرار گرفته و مي گيرد.

روايات فقهي پيشواي دهم در بيشتر ابواب و كتابهاي فقهي از قبيل طهارت، صلاة، صوم، زكات، خمس، حج، نكاح، طلاق، قضاء و شهادت، حدود، ديات، وصيت و.. مرجع، مستند و راه گشاي فقيهان و مجتهدان در حل مسائل فقهي و استخراج و استنباط فروغ از اصول است. [1] .